Druk druk druk

Van verveeld uit het raam staren, val ik in de drukte van bijna twee vluchten per dag. Dat is uiteraard perfect, maar met twee navigatie vluchten per dag geeft dat toch een hoop werk. Er moet een vluchtplan ingevuld worden voor het gebruik onderweg, nog een voor de verkeersleiding, er moet gebeld worden naar het meteorologie kantoor, het NOTAM kantoor (een soort vluchtleiding) en soms ook naar de verkeerstoren van Torp er moet allerlei informatie uitgeprint worden, een deel moet binnen liggen, een deel moet mee in de helikopter en ga zo maar door.

Aan het begin van deze week had ik mijn eerste nachtvlucht, met instructeur. Het is prachtig om alle kleine lichtjes van steden te zien van 500 meter hoogte, het is net een dik bezaaide sterrenhemel. Gisterenavond had ik mijn eerste en helaas enige nacht navigatie vlucht. Erg jammer dat het er maar één is, ik vind 's nachts vliegen geweldig leuk. Je navigeert op grote, verlichtte wegen, dorpen, steden, zelfs ski-heuvels. Het is 's nachts moeilijk om te navigeren op bijvoorbeeld water, zeker rond deze tijd, wanneer de meeste wateren bedekt zijn met sneeuw en er weinig verschil is te zien tussen een besneeuwd meer of een besneeuwde akker. Heuvels of bergen evenmin, het is moeilijk om te zien of het terrein stijgt of daalt, het is gewoon zwart.
Morgen heb ik nog een navigatie vlucht met instructeur, als deze goed gaat wordt de volgende alleen. Dan moet ik er wel bij zeggen, dat ik dan al drie keer bijna dezelfde tocht gemaakt heb en ik de weg eigenlijk al zou kennen zonder kaart. Maar er komen nog genoeg navigatie vluchten zonder instructeur, over onbekend terrein. Ondanks dat het af en toe lastig kan zijn, omdat je veel dingen tegelijk moet doen tijdens een navigatie vlucht (vliegen, kaart lezen, naar buiten kijken, communiceren, kompas in de gaten houden, je vlucht schema checken en kijken of alles klopt met de klok, een instructeur die je plaagt met een motor probleem of een verzonnen weer fenomeen, etc...), vind ik het één van de leukste dingen om te doen.

In februari ga ik op bezoek bij Heli Holland in Emmer Compascuum, zij hebben een instrument rating training. Dat houd in dat ze je leren om te vliegen op instrumenten. Dat kan handig zijn overdag om je weg te vinden naar een vliegveld, maar vooral 's nachts of in slecht weer. Het is weer een investering, maar daarmee wordt ook de kans op een baan vergroot. Iets om nog even over na te denken dus.

In Noorwegen is het nu echt winter, ik weet dat het in Nederland ook koud is, maar temperaturen van -20 en een gevoelstemperatuur van bijna -40 verslaan de Nederlandse temperaturen. Dikke handschoenen helpen niet, na tien minuten buiten voel ik soms niets meer in mijn handen. Dan zit er niets anders op dan naar binnen gaan of even in de helikopter schuilen. In Røros, iets hoger in Noorwegen, onder Trondheim en bijna tegen de Zweedse grens, zijn temperaturen gemeten van -37. Zelfs boven in Kirkenes is het niet zo koud. Femundsmarka, het gebied waar Røros ongeveer in ligt, staat dan ook bekend als één van de koudste gebieden van Noorwegen.

Ondertussen word ik geplaagd door het brandalarm wat weer eens kuren vertoont. Het gaat om de tien minuten af zonder reden, wat natuurlijk niet goed is, omdat je dan in het geval van een echte brand denkt dat het apparaat weer van slag is. Tevens staat mijn zelfgemaakte erwtensoep op te warmen. Ik kan het niet slijten aan de Noren, ze vinden het er vies uit zien. Had ik jullie al verteld dat Noorwegen, Europa's grootste consumptie van diepvries pizza's heeft?

Ik hoop snel weer terug te komen met een verhaal en foto's. Foto's van dit bericht komen er z.s.m. bij.