Sneeuw sneeuw en nog meer sneeuw

Daar ben ik alweer, maar nu vanuit het besneeuwde Sandefjord Torp. Vrijdag eind van de middag kwamen Steffie en ik aan in Larvik. Met de MS Super Speed 2 vanuit Hirtshals (Denemarken). De sneeuw lag al op het dek zodra we de boot af reden en op de wegen lag nog meer. Het is sinds die vrijdag avond tot aan gisterenavond ook niet meer gestopt, met als gevolg dat de sneeuw tot wel zo'n 50 centimeter staat op de meeste plekken.

Vrijdagavond hebben we een kleine rondleiding gehad van Elin. Maar die nacht hebben we doorgebracht in een hotel. De volgende dag zijn we de sleutel van mijn kamer gaan halen en hebben we al mijn spullen naar boven gebracht.
De eerste die we daar tegen kwamen waren twee Ieren, die mij gek aankeken toen ik in het Noors vroeg of ze uit Noorwegen komen. Zij zijn hier voor een cursus met een 'turbine-engined' helikopter, maar hadden nog geen seconde gevlogen door het slechte weer. Ze hadden Steffie wijsgemaakt dat er enkel vrouwen in de nieuwe klas zitten en dat die vrouwen, in bikini, hadden geprobeerd hen dronken te voeren.

Die lieve Steffie heeft (bijna) heel mijn kamer ingericht. Ondertussen heb ik geprobeerd contact te leggen met het Noorse volk en dat lukte wel aardig. Ik schijn beter verstaanbaar te zijn dan de twee Denen die hier rondlopen, dus dat is al goed om te horen. Ze hebben snel de neiging om in het Engels over te gaan, maar als je Noors blijft spreken houden ze daar snel genoeg mee op.
Diezelfde dag zijn we ook naar de Ikea gegaan. Dit was normaal een uur rijden, maar met volledig besneeuwde wegen schiet dat niet op. De sneeuwschuivers deden hun best, maar er viel niet op te werken tegen de enorme sneeuwval. Op de terugweg hebben we er ook nog een zien liggen op zijn zij in de kant van de weg.
Uiteindelijk was mijn kamer zaterdagavond al klaar en dachten we lekker te kunnen slapen. Maar gillende, rennende, lallende en waggelende Noren hebben ons wakker gehouden. Best grappig om ze te horen en te zien.

Vandaag hebben we een klein tochtje gemaakt met de auto. Het was stralend mooi weer en de wegen waren weer begaanbaar. Prachtig landschap.

Helaas heb ik Steffie aan het einde van de middag naar het vliegveld moeten brengen. Ze is nu gelukkig (bijna) veilig thuis, met dank aan haar lieve vader.

Morgen gaat het hele feest beginnen, erg eng allemaal. Ik heb van een bekende gehoord, hij is al bezig vanaf augustus en ik ken hem nog van de toelatingstest, dat de eerste week redelijk rustig is en dat je die tijd goed moet gebruiken om je 22 kilo aan boeken te bestuderen.

Ik zal jullie aan het einde van de week weer een update geven. Nu ga ik me klaar maken om te slapen.