Ik vlieg!

Het is nu al meer dan twee weken geleden dat ik mijn laatste verhaal heb geplaatst. Ik denk dat het dus tijd wordt voor een nieuwe.
Mijn ouders zitten in het vliegtuig naar huis, ik heb mijn eerste echte vliegles gehad, twee proficiency checks en twee rondleidingen.

De rondleidingen zijn al bijna twee weken geleden, maar ik heb nog wat foto's gemaakt die misschien leuk zijn. Als eerste zijn we in de verkeerstoren geweest, daar hebben we een beeld gekregen van hoe het werkt. Daarna zijn we naar de brandweer gegaan, dat zijn ongeveer onze buren. We hebben aan zo'n paal naar beneden mogen glijden en daarna mochten we een klein stukje meerijden met een grote brandweerwagen.

Vorige week waren eigenlijk mijn tweede en derde proficiency checks. Daar voor heb ik een test gehad van airlaw, over de Noorse luchtvaartwetten. Vorige week had ik meteorologie en weer een keer airlaw.
Meteorologie ging goed. Ik ben een paar keer in de 'tricky' vraagstelling gestonken, een goede les voor de volgende keer dus. Al met al toch nog een 8 bij elkaar gesprokkeld. Op vrijdag sloten we de week af met de proficiency check voor airlaw. Daarvan heb ik totaal geen idee hoe het is gegaan, dat krijg ik morgen te horen. Het ging redelijk goed, maar of er een voldoende (7,5 of meer) in zit weet ik niet.

Op woensdagavond werd ik gebeld met de mededeling, dat ik op donderdag zou gaan vliegen van 16:00 tot 18:00. Eindelijk!
Mijn eerste echte les, afgezien van de proefvlucht in de zomer van 2008. Met instructeur Christian Eriksen in de Lima November Oscar Zulu Lima, oftewel: LN-OZL. Een nieuwe machine met nog maar 35 uur op de teller.
Je kan dus misschien wel begrijpen dat het studeren voor proficiency check airlaw van vrijdag, niet zo goed wilde lukken.
Om 15:30 stond ik al te trappelen beneden. Maar om 16:30 stond ik nog steeds te trappelen. Het liep allemaal wat uit, wat er voor zorgde dat ik pas om 17:00 los kwam van de grond.
Eerst de pre-flight check en toen kwam hij op het rare idee om mij op te laten stijgen. Nadat de helikopter wat rare bewegingen maakte, waarbij ik dacht dat mijn laatste uur had geslagen, nam Christian het gelukkig over.
Een paar minuten later vlogen we op 1500 voet (457 meter) richting Tønsberg. Daar mocht ik dan toch de controle overnemen, want met 457 meter grondspeling kan er toch weinig mis gaan. Dat ging het ook niet, sterker nog, het ging fantastisch. Ik heb wat mogen stijgen en dalen en wat bochten gedraaid. Christian zat er ontspannen naast, al kauwend op zijn zakje snus.
Ik heb een auto-rotatie demonstratie gekregen. Daarbij wordt het gas volledig dichtgedraaid en zweef je langzaam omlaag. Een simulatie van een motor uitval dus. Eerst val je een stukje naar beneden en daarna kun je, mits je het goed doet, rustig opzoek naar een mooie plek om te landen. We zijn in dit geval niet geland, maar zijn net boven de grond weer opgestegen.
Ter afsluiting mocht ik op de afgesloten taxi-baan, die nu wordt gebruikt voor allerlei oefeningen, proberen te 'hoveren'. Dat wil zeggen: stil hangen net boven de grond. Ik heb het een stuk of zeven keer mogen proberen, maar iedere keer schoot ik alle kanten op en hing ik verre van stil. Hoveren is iets wat niemand voor de eerste keer lukt en waar je zeker wel zes lessen voor nodig hebt, wil je het een beetje onder de knie krijgen. Er is nog hoop.
Christian was tevreden en sloot af met 'keep up the good work'.
Zoals gezegd was vrijdag de proficiency check airlaw. Maar later in de middag kwamen Kees en Anja aan hier op het vliegveld. Ik ben naar het vliegveld gelopen en heb ze daarna hierheen gebracht voor een kleine rondleiding. Ze hebben de hangar bekeken, waar op dat moment weinig helikopters stonden omdat ze bijna allemaal in de lucht waren.

Op zaterdag zijn we naar Tønsberg gereden, hebben daar wat gegeten en zijn doorgereden naar 'Verdens ende'. Wat te vertalen is als 'het einde van de wereld', het zuidelijkste punt op het eiland Tjøme. Daar hebben we een rondje gelopen en heeft Kees een flinke hoeveelheid aan foto's geschoten.
Zondag zijn we richting Kongsberg gereden, naar Saggrenda om precies te zijn. Waar we even hebben gekeken bij de zilvermijn. Die was uiteraard dicht, dus het was een kort bezoek. Ondanks de sneeuwval op zondag, hebben we toch geprobeerd om naar Knytehytta te rijden. Dat ging nog beter dan in oktober samen met Steffie, toen lag er meer ijs en op de sneeuw van zondag was prima te rijden. In Knytehytta hebben we een bord soep gegeten en een kop koffie gedronken. Het uitzicht was helaas erg beperkt door mist en sneeuwval.

Vandaag ging ik de vierde schoolweek in. Het was weer even wennen om de hele dag Noors te horen. Morgen krijg ik te horen hoe ik het heb gedaan bij de proficiency check airlaw, spannend.
Aankomende vrijdag tot en met zondag ben ik eindelijk thuis bij Steffie. Daar kijk ik al bijna een maand naar uit.

Het is ondertussen wel weer een complete Thea Beckman geworden, mijn excuses.

Tot de volgende keer!